Annals Of Internal Medicine'de yayımlanan yazı:
Chinazo O. Cunningham, MD, MS; Chanelle Diaz, MD; Deepika E.Slawek, MD, MS, MPH
New York’ta 37 sene boyunca bağımlılık, enfeksiyon ve iç hastalıkları alanlarında çalışmış hekimler olarak birçok zorlukla karşılaşmıştık. Ancak Kovid-19 pandemisinde çalışırken kariyerimizin en kötü günlerini yaşayacağımızdan habersizdik. Akademik ortamlarda hastalarımız ile aramızdaki özel bağı kaybetmiştik. Şu an yaşadığımız hastalarımızın çok gerçek olan korkusunun karşısında güçsüz hissetmek ve daha da kötüsü; korunmasız bırakılmak.
Ziyaretçileri yasaklayan hastanelerde hastalar, hastalıkları ile baş başa bırakılıyor.
Kovid-19’a yol açan SARS-CoV-2’ye maruziyetimizi azaltmak için hastalarımızla direkt temasımızı kısıtlamak zorunda kaldık. Detaylı anamnez almak yerine yalnızca Kovid-19 bulgularına odaklanıyoruz. Bütün fizik muayeneyi yapmak yerine yalnızca solunum ile ilgileniyoruz. Sürekli maske, eldiven, tulum giyerek garip bir yabancı gibi görünüyoruz.
Halbuki hastalarımızın yanıbaşına gidip ellerini tutup anksiyetelerini yenmelerine yardımcı olabilmeliydik.
Daha önce hiç bu kadar öngörülemeyen ve hastaların sağlık durumunda hızlı kötüleşme olan bir durumda olmamıştık. Hastalarımızı saatler içinde kaybediyoruz.
Hastalarımızı iyileştirmede güçsüz hissetmeye ek olarak bir yandan eğitim hastanesinde çalıştığımızdan, genç ve daha deneyimsiz meslektaşlarımıza yol gösterebilmek için çabalıyoruz. Kovid-19 pandemisi New York’ta artmaya devam ederken -her branştan asistan hekimler dahil- tüm hekimler görevlendirildi. Bu asistanlar radyolog, cerrah, psikiyatrist ve diğerlerini kapsıyor. Hem alanları dışında, hem de kaotik ve alışkın olmadıkları bir ortamda serviste ve yoğun bakımda kritik hasta yönetiminden sorumlu oldukları için endişeliler.
Son olarak, kabullenmesi en zor olan ise Kovid-19 hastalarına bakan biz hekimler ve diğer sağlık çalışanlarına yeterli koruyucu ekipman sağlanamaması. Bizler her gün kendimizi (ve dolayısıyla ailelerimizi) riske atıyoruz. Yaygın test olanağı olmadan ve koruyucu ekipman yetersizliği altında diğer hastalara da hastane kaynaklı SARS-CoV-2 enfeksiyonu bulaştırma riskimiz var.
Ailelerimizi koruyabilmek için kıyafet ve ayakkabılarımızı eve getirmiyoruz, hemen duş alıyoruz ve en sevdiklerimizden kendimizi izole ediyoruz. Maksimum özen gösterdiğimiz halde kendimizi hala kontamine ve kirli hissediyoruz.
Umudumuz deneyimlerimizin, Kovid-19 hastalarını tedavi etmenin ötesinde, sağlık sistemimizde bu pandemi sırasında yaşanılan bozukluk, kalp kırıklıkları ve kaybolan insani değerlerin tekrarlamaması şeklinde yapıcı değişikliklere yardımcı olması.
Dr. Tuğba Gamsız
Medimaagazin Dış Haberler Editörü
