Birkaç kendini bilmez yüzünden binlerce düzgün sağlık emekçisi yaftalanıyor. Hem, bu nasıl bir bıçakmış? Mübarek, bıçak değil Hazreti Ali'nin Zülfikârı sanki...
Ben nasipli kullardanım, iki tane babam var... Doğumuma vesile olanı 8 yaşında kaybettim. Diğeri Dermatoloji Profesörü Dr. Oğuz Lav’dır. Özümü evlat edinmiştir.
Babam hayatta olaydı, ancak bu kadar ilgilenebilirdi benimle.
Oğuz Lav, ömrü boyunca özel muayenehane açmamış, para denen sevimsiz şeyi ha
stalarıyla arasına sokmamıştır.
Emekli olana kadar, Çapa Tıp Fakültesi’ndeki odası, yurdun dört bucağından gelen yoksullarla dolup taşardı. Yüksünmeden her dertlerine koşturur, çoğunun yol parasına bile kendince katkıda bulunurdu. Yoksul ama yetenekli birçok tıp öğrencisini okutmuş, ekmeğini de onlarla bölüşmüştür.
Kendi alanında uluslararası bir kariyerin de sahibiydi. Bundan dolayı onulmaz sanılan birçok derde derman olmuştur. Bu şöhretini bilen varsıllar da kapısından eksik olmazlardı. Yine bir gün böyle bir hastanın şifa bulmasına vesile olmuştu. Adam ısrarla ve görgüsüz bir nobranlıkla para ödemek istiyordu. Hoca ona şu cevabı vermişti: “Ben 30 yıldan beri kimseden para almadan hasta baktım. Şimdi senden bir şartla para alırım; bugüne kadar ücretsiz baktığım tüm hastaların da bedelini ödersen.”
Aralarında Turgut Özal’ın da bulunduğu siyaset ve bürokrasi dünyasının önemli birçok isminin doktoru olarak tanınan Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kalp Damar Cerrahisi Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Mehmet Emin Özdoğan, SGK’li bir hastadan ‘bıçak parası’ alırken yakalanmış. Mahkeme de ‘itibarlı’ bir şahıs olduğu için tutuksuz yargılanmak üzere salıvermiş. Ülkemizdeki doktorların büyük çoğunluğu Oğuz Lav erdemliliğindedir. Binbir sıkıntıyla ve insan ömrünün en verimli çağını öğrenimle geçirirler. Şifaya vesile olmak, Tanrısal bir sıfata ortak olmaktır. Bu itibarla da ayrıca kutsanacak bir iştir.
Gelgelelim böyle birkaç kendini bilmez, özüne ve emeğine saygısı olmayan doktor yüzünden binlerce düzgün sağlık emekçisine ‘fırsatçı, paracı’ yaftası vurulur.
Bu profesörün talep ettiği para, bir emekli ikramiyesinden fazla. Adına bıçak parası denen bu rezillik için bir tek soru sormak geliyor içimden: Bu nasıl bir bıçakmış? Mübarek, bıçak değil Hazreti Ali’nin Zülfikârı sanki...
Yine emekli olamadık!
“Torba yasadan 12 Eylül mağdurlarına emeklilik çıktı” haberini okuyunca doğrusu heyecanlandım. Ahir ömrümüzde belki biz de emekli oluruz diye düşündüm. Haberin devamını okuyunca hamam, tas ve tellak üçlüsünün değişmediği anlaşıldı.
Meğer sadece yargılanıp da beraat edenlerin tutuklu geçirdikleri süreyi kapsıyormuş.
Hele bakalım, yargılanıp da ceza almayan kaç kişi varmış.
Bu yasa 12 Eylül’e bir methiyedir. Doğrusu şu olmalıdır:
“12 Eylül’ün hukuksuz mahkemelerinden çıkan tüm kararlar yok hükmündedir!”
Gerekçesi de şöyle yazılmalı: “12 Eylül mahkemelerinde doğal yargıç kullanılmamıştır. İşkenceyle alınmayan tek ifade bile yoktur. İnsanlığın en büyük utanç dönemlerinden birisi olarak lanetlenmiştir. O utancın oluşmasında emeği olanlar insanlığın yüz karasıdır.”
Bunu yapın, emekli maaşınız sizin olsun. Böylece 12 Eylül’ü yargılama vaadiyle kandırdığınız insanlardan da bir nevi özür dilemiş olursunuz.
Atanmayan öğretmenler
16 Şubat yaklaşıyor ve o gün, ataması yapılmayan 51 öğretmen, ‘kamu düzenini bozmak’tan Ankara’da yargılanacak. Sonuç, işsiz öğretmenlerin mücadelesinde büyük bir dönemeç olacak.
Şu ana kadar ataması yapılmayan 21 öğretmen, intihar yolunu seçti. Sadece ocak ayında, KPSS’deki büyük kopya skandalının ardından 3 öğretmen intihar etti. Ataması Yapılmayan Öğretmenler Platformu’nun baskılanmasına dönük bu gibi polisiye ve adli tedbirler, işsiz öğretmenleri daha da yalnızlığa ve çözümsüzlüğe itmekten başka işe yaramıyor. Çaresizliğe karşı gelenlere kelepçe vurulmasına sessiz kalmamak için 16 Şubat’ta yargılanan öğretmen adaylarını yalnız bırakmayalım.
