Ata Soyer hayatını kaybetti

hocamıza allah rahmet eylesin. organ yetmezliğine bağlı sorunlardan hayatını kaybeden bir değerli insan daha. organ bağışı zorunlu hale getirilmelidir. bu değerli insanların hayatlarının kaybından sorumlu olanlar bellidir. sevenlerine,yakınlarına,ttb camiasına başsağlığı diliyorum.

çok değerli hocam bizlere birliği ve beraberliği öğrettiniz mücadeleyi öğrettiniz hoş sohbetinizi asla unutmayacağız gülüşünüz hep aklımızda olacak sevgi ve saygılarımızla 9 eylül ün aydın öğrencileri

ATA ABİMİZİ KAYBETTİK Türkiye toplumcu hekim hareketinin öncülerinden Dr. Ata Soyer’i 19 Mart 2013 günü kaybettik. Tüm hekimlerin ve sağlık çalışanlarının başı sağolsun. Dr. Ata Soyer için 21 Mart 2013 Perşembe günü saat 10:30'da Türk Tabipleri Birliği Merkez Konseyi binası önünde bir tören düzenlenecek ve cenazesi aynı gün öğlen namazını takiben Maltepe Camii'nden kaldırılacak ve Karşıyaka Mezarlığı'na defnedilecektir. Dr. Ata Soyer 1955 yılında Malatya'da doğdu, İlkokula Edirne’de başlayıp Siirt’de bitirdi, Bahçelievler Deneme Lisesi'ni 1972 yılında bitirdi ve Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne girdi. Tıp Der, Köylü Derneği, Maltape Halkevi, Ankara Tabip Odası, HalkevIeri Genel Merkezi gibi örgütlerde yer alan Soyer 1978’de mezun olduktan sonra Hasankeyf Sağlık Ocağı’nda işe başladı. 1979’da askere gittikten sonra 1980 Kasımında Ankara Üniversitesi Toplum Hekimliği Bölümünde asistanlığa başladı. 1981 de gözaltına alındı. 1982’de asistanlığının bitimine 20 gün kala görevine son verildi. 1983 yılında Ankara Numune Hastanesi’nde başladığı radyoloji ihtisasını 1987'de tamamladı. 1987-94 yılları arasında Ankara Numune Hastanesi Radyoterapi Kliniği’nde çalıştıktan sonra 12 Eylül 1994 tarihinde mahkeme kararı ile Ankara Üniversitesi Halk Sağlığı bölümüne geri döndü. 1997 yılında halk sağlığı ihtisasını tamamladıktan sonra, aynı yıl Dokuz Eylül Üniversitesi Halk Sağlığı Bölümünde öğretim üyesi olarak işe başladı. 2006 Temmuzunda emekli oldu. 1986-90 tarihleri arasında Ankara Tabip Odası Genel Sekreterliği’ni yapan Soyer, 1990-98 yılları arasında Türk Tabipleri Birliği Merkez Konseyi’nde görev aldı. 2002-2006 yıllarında da TTB Merkez Yürütme Kurulu üyesiydi. TTB’nin çeşitli kol ve komisyonlarında (İnsan Hakları Kolu, Halk Sağlığı Kolu, Özlük Hakları ve Sendikalaşma Kolu, Sağlık Politikaları Çalışma Grubu, Olağandışı Durumlarda Sağlık Hizmetleri Kolu, Tıp Dünyası Yayın Kurulu vb.) çalışan Soyer, Toplum ve Hekim Dergisi Yayın Koordinatörlüğü ve Sağlık ve Politika Kurulu üyeliği yapmaktaydı. Halen Türk Tabipleri Birliği Merkez Danışma Kurulu Üyeliğini de sürdüren Dr. Soyer’in sağlık politikaları, insan hakları, sağlık çalışanları ve sendikalaşma gibi, konularda 30 kadar kitabı vardı. Dr. Ata Soyer bir çocuk babasıydı.

ATA ABİ ADAM GİBİ ADAMDIN yerin dolmaz,seni çok özleyeceğiz.

Dr. Ata Soyer... O bizim çitlembik ağacımızdı... Çocukluğumuzun anılarında yer eden ve bizi her zaman oyuna çağıran çitlembik ağacıydı. Hatırlayın! Bir zamanlar altında toplanıp, gölgesinde oynadığımız, bazen dallarına tırmanıp topladığımız meyvelerini borularla birbirimize attığımız çitlembik ağacımız vardı. Dalından sapan yaptığımız, uğur getirsin diye yanımızda taşıdığımız, çekirdekleri acı bile olsa meyveleri ile açlığımızı bastırdığımız, rüzgarda uğuldayan yaprakları ile çocukları oyuna çağıran çitlembik ağacımızdı, o. Gölgesini cömertçe bizlere sunan, kolları dalları ile bizleri kucaklayan her zaman sabırla bizleri bekleyen görkemli çitlembik ağacımızı yitirdik dostlar. Düzenlediği etkinlikler ile her zaman sabırla bizleri çağırır, günlük hay huy içinde unuttuğumuz gerçek oyunu dahası bize bizleri hatırlatır ve sabırla beklerdi. Gün günden suyu çekilip gözümüzün önünde kurumakta olduğunu görsek de o yine gücü yettiğince bizleri kucakladı, yüreğini paylaştı. Biz onun oyun arkadaşlarıydık. O ise bizim çitlembik ağacımızdı, çocukluğumuzdan kalan. Uğuruna inandığımız, ara sıra meyvelerinin kekremsi tadıyla hatırladığımız ama hep altında toplandığımız çitlembik ağacımızı yitirdik sevgili dostlar. Biraz daha büyüdük veya çocukluğumuzdan biraz daha uzaklaştık. Şimdi, oyun yine devam edecek elbet. Hatta belki de yeni oyunlar keşfedip yine bir araya geleceğiz. Ama bizleri çağıran, gölgesini yüreğini sunan, oyunlarımıza katılan çitlembik ağacımız olmayacak. Büyümek böyle bir şey sevgili dostlar. Ne yazık ki, böyle bir şey şu lanet olası, büyümek.