Beta-bloker tedavisinin önemli derecede AF’si olan hastalarda, sinüs ritminde olanlarda görülen yararlı etkisi ile zıt olarak mortaliteyi azaltmadığı, “Journal of the American College of Cardiology: Heart Failure”da kurulan ekip ve Dirk Van Veldhuisen (University Medical Center Groningen, the Netherlands) tarafından rapor edildi.
Meta-analiz, dört randomize kontrollü çalışmayı -dört farklı beta-bloker içeren ve bin 677’sinde (yüzde 19)’sinde AF bulunan 8 bin 680 kalp yetmezliği olan hastayı- kapsadı.
Colorado Üniversitesinden editörler Michael Bristow ve Ryan Aleong, çalışmanın hipotez oluşturmak ve ileriye dönük çalışmalar için gerekli olduğuna inanıyor, “LVEF’li kalp yetmezliği olan hastalarda bir beta-blokerle plaseboyu karşılaştırmanın mevcut verilere göre etik göründüğünü” düşünüyorlar.
Beta-bloker verilen hastalarda plaseboya göre AF’si olan hastalarda anlamlı olmayan yüzde14’lük bir azalma varken, sinüs ritimli hastalarda mortalite riskinde yüzde 37’lik önemli bir azalma tespit edildi.
Araştırmacılar, çalışmanın sağkalım analizi için yeterince güçlü olabileceğini söylüyor. İstatistiksel açıdan, AF hastalarında tedavinin yararlarının azalmasının tespiti, tamamen ortadan kalkmasına oranla oldukça zor olabilir.
Bristow ve Aleong, kalp yetmezliğinde kullanılan beta-blokerlerin aynı zamanda AF’si olan hastalarda daha az etkili olan ilk ilaç olmadığını belirtti. Başka bir deyişle, AF tedavisinde kullanılan bazı hız ve ritim kontrol ilaçlarının kalp yetmezliği hastalarında istenmeyen etkileri mevcut.
HABER MEDİMAGAZİN'İN MEDİKARDİYOLOJİ EKİNDE YAYINLANMIŞTIR.
