MEDİMAGAZİN - Tip 2 diyabetli hastaların çoğu, kan şekeri seviyelerini kontrol etmek için glikoz yönetimi için birincil ilaç olan metforminden sonra ikinci basamak bir ilaca ihtiyaç duyacaktır. Ancak Northwestern Medicine tarafından yapılan yeni bir araştırmaya göre, bu ikinci basamak ilaçlara uyum sağlamak zor olabilir.
Hastalar ilaçlarını bıraktıklarında, farklı bir ilaca geçtiklerinde veya tedavilerini yoğunlaştırdıklarında (doz artırımı, üçüncü bir ilaç eklenmesi veya insüline başlanması yoluyla), bu durum doktorun ve hastanın zamanını boşa harcamakta, sağlık sistemine gereksiz masraflara mal olmakta ve ilacı bırakma durumunda hastanın Tip 2 diyabetini tam olarak tedavi edememesine neden olabilmektedir.
Çalışma 12 Aralık'ta American Journal of Managed Care dergisinde yayınlandı.
2014-2017 yılları arasında 82.000'den fazla hasta üzerinde yapılan çalışmada, hastaların yaklaşık üçte ikisinin ilk reçetelerini aldıktan sonraki bir yıl içinde ilaçlarını bıraktıkları, farklı bir ilaç sınıfına geçtikleri ya da tedavilerini yoğunlaştırdıkları tespit edildi.
Bilim insanları, insülin olmayan beş diyabet ilacı sınıfını analiz etti. Beş sınıftan dördünde hastaların %38'i ilaçlarını bıraktı. Ancak glukagon benzeri peptid-1 reseptör agonistleri (GLP-1 RA'lar) reçete edilen hastaların yarısı (%50) tedaviyi bıraktı.
orthwestern Üniversitesi Feinberg Tıp Fakültesi'nde genel iç hastalıkları araştırma doçenti olan yazar David Liss "Tedaviyi bırakma kötü bir şey. Beş ilaç türünde de yaygındır, ancak GLP-1 RA'ları reçete edilenlerde önemli ölçüde daha fazla görüyoruz," diyor.
Liss, daha önceki çalışmaların Tip 2 diyabet ilaçlarında tedaviyi bırakmanın yaygın olduğunu gösterdiğini, ancak bu çalışmanın ikinci basamak ilaçlarda bu kadar yüksek bırakma oranlarını gösteren ilk büyük Amerikan çalışması olduğunu söyledi.
Liss, "Bulgularımız, yeni reçeteleme yaklaşımlarına ve hastaların bu ilaçları alırken karşılaştıkları engelleri daha iyi anlamaya olan ihtiyacı vurguluyor ve sonuçta hastaların zaman, klinisyenlerin zaman ve sağlık sisteminin para israfını azaltıyor" dedi.
Gastrointestinal yan etkilerle ilişki
Liss, bilim insanlarının hastaların tedaviyi bırakma nedenlerine ilişkin verilere sahip olmamasına rağmen, GLP-1 RA'lar için özellikle yüksek bırakma oranının, bu ilaçları diyabet kontrolü ve kilo kaybı için alan hastalarda gözlenen bulantı, kusma ve ishal gibi olumsuz gastrointestinal yan etkilerden kaynaklanmış olabileceğini söyledi.
Başlangıçta ABD Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) tarafından Tip 2 diyabet tedavisi için onaylanan GLP-1 RA'lar artık kilo kaybı için de kullanılıyor. Liss, "Bu ilaçların hem diyabet hastaları hem de kilo vermeye çalışan hastalar için şu anda haberlerde yer alan gastrointestinal yan etkileri olduğunu biliyoruz" dedi.
İlaç kesildikten sonra ne olur?
Liss, bu çalışmadaki birçok hasta için ikinci basamak diyabet ilacının kesilmesinin hemen hiperglisemi semptomlarına veya tıbbi acil durumlara yol açmayacağını söyledi.
Liss, "Ancak ilacın kesilmesi yine de bu hastaları diyabetle ilgili hastaneye yatışlar açısından daha büyük risk altına sokuyor" diye ekledi.
Endokrinologlara karşı iç hastalıkları reçetesi yazanlar
Çalışmaya göre, ikinci basamak ilaçları bir aile hekimliği veya iç hastalıkları hekiminin reçete etmesine kıyasla, ilacı bir endokrinolog reçete ettiğinde ilacı bırakma riski daha düşük ve yoğunlaşma riski daha yüksekti. Liss, bu farkın endokrinologların yeni diyabet ilaçları sınıflarında özel uzmanlığa sahip olmalarından ve hastalarla reçete yazma kararları verirken ilaçların artılarını ve eksilerini tartışma becerilerini artırmalarından kaynaklanabileceğini söyledi.
