MEDİMAGAZİN - İntiharın, tıp çalışanları, özellikle de cerrahlar arasında ne kadar yaygın olduğunu anlamak için küresel bir pandemi gerekti.
Medscape'de yer alan yazıya göre, Dr. James Harrop için bu durum, yıllar önce birlikte eğitim aldığı ve onlarca yıl birlikte çalıştığı bir meslektaşının - “gördüğü en iyi cerrahlardan biri” - bir gün orada olmamasıyla gerçek oldu.
Philadelphia'daki Thomas Jefferson Üniversitesi'nde nörolojik ve ortopedik cerrahi profesörü olan Harrop, The New England Journal of Medicine'da bir makale okuyup arkadaşı MD, MPH Michael Weinstein'ın yıllardır derin bir depresyonda olduğunu ve kendi güvenliği için hastaneye yatırıldığını fark edene kadar kendi işinde kaybolmuştu.
Weinstein iyileşti ve daha sonra Akut Bakım Cerrahisi Bölümü'nde cerrahi doçenti olduğu Thomas Jefferson Üniversitesi'nde büyük vizitler verdi. Ama bu hikâye Harrop'un aklından çıkmadı.
Harrop, 4 Mayıs'ta Amerikan Nörolojik Cerrahlar Birliği (AANS) 2024 Yıllık Toplantısı'nda hekim intiharı üzerine yaptığı konuşmada, “Mike'a daha sonra, seni 20 yıldır tanıyorum ve geriye dönüp baktığımda depresyonda olduğuna, üzgün olduğuna veya herhangi bir sorunun olduğuna dair tek bir işaret bile görmedim dedim ve o da bana ‘çünkü bir sorunum olduğunu kimsenin bilmemesi için elimden gelen her şeyi yaptım’ dedi” dedi.
“Ve bu beni korkuttu çünkü bu insanlara yardım etmemiz, kim olduklarını tespit etmemiz gerekiyor.”
Cerrahlar daha büyük risk altında
Çalışmalar, intihar ve intihar düşüncesinin hekimler arasında genel nüfusa kıyasla neredeyse iki kat daha yaygın olduğunu ortaya koydu.
Medscape 2023 Hekim İntihar Raporu'na katılan 9175 hekimin %9'u intiharı düşünmüş, %1'i ise intihara teşebbüs etmişti. ABD'li yetişkinler için bu oranlar sırasıyla %4,9 ve %0,5'ti.
Cerrahlar özellikle yüksek risk altında. 2011 yılında 7905 ABD'li cerrahla yapılan bir anket, her 16 cerrahtan 1'inin (%6,3) bir önceki yıl intiharı düşündüğünü ortaya koydu. Salgın sonrası 600'den fazla cerrah ve cerrahi stajyerle yapılan bir anket, her yedi cerrahtan birinin intihar düşüncesi olduğunu bildirdi.
Amerika Birleşik Devletleri'nde her yıl 300 ila 400 arasında hekimin intihar sonucu öldüğü tahmin ediliyor, ancak kesin rakamlar bilimiyor. Ulusal Şiddet İçeren Ölüm Raporlama Sistemi'nin güncellenmiş son tahminlerine göre bu sayı yılda 119 doktor intiharı.
Bu rakamın 50 yıl önce yayınlanan The Sick Physician: Psikiyatrik Bozukluklardan Kaynaklanan Bozukluklar, Alkolizm ve Uyuşturucu Bağımlılığı'nda bildirilen verilerden daha iyi değil.
Bu rapor, doktorların ruh sağlığının kötü olduğu konusunda alarm vermiş ve yılda 100 doktorun intihar ettiğini bildirmişti - bu rakam o dönemde tıp fakültesinden mezun olan ortalama bir sınıfa denkti.
Harrop, “Tıp fakültesi sınıfımı alıp ikiye katlarsam, her yıl bu kadar doktor ölüyor,” dedi. “Ve işte kötü haber, bu tıp fakültesinde başlıyor.” Araştırmalar, tıp öğrencileri ve asistanlarda depresyon ve intihar düşüncesi oranlarının diğer mezunlara göre daha yüksek olduğunu ve bu oranların eğitim aşamasına göre değiştiğini gösteriyor.
Çok okullu bir çalışmada, tıp öğrencilerinin ve asistanların %12'sinde olası majör depresyon, %9,2'sinde hafif/orta şiddette depresyon görülmüş ve intihar düşüncesi tıp fakültesinin ilk yılında %6,6'dan 4. yılda %9,4'e yükselmişti.
Yakın zamanda 346 nöroşirürji asistanıyla yapılan bir AANS anketi, %67'sinin tükenmişlik yaşadığını ve %41'inin ciddi olarak işi bırakmayı düşündüğünü ortaya koydu. Tükenmişlik ikinci yılda %76'ya kadar yükselmiş, 3. ve 4. yıllarda ise sırasıyla %49 ve %54'e düşmüştü.
Yetersiz ameliyathane deneyimi, öğretim üyeleri ve iş dışındaki stres faktörleri tükenmişlikle ilişkiliyken, mentorluk üç kat daha düşük tükenmişlik olasılığı ile ilişkilendirildi.
Özellikle, 2019 yılında yapılan bir çalışma, tükenmişlikle ilişkili hekim değişiminin ve azalan klinik saatlerin yıllık maliyetinin ulusal olarak 4,6 milyar dolar ve bir kuruluş için çalışan hekim başına 7600 dolar olduğunu ortaya koydu.
Uzun çalışma saatleri, davalar...
Harrop konferans katılımcılarına, “Birbirimize karşı daha nazik olmamız, birbirimizi kollamamız ve birbirimizle konuşmamız gerekiyor” dedi.
Harrop, uzun çalışma saatleri, iş ve ev hayatını dengelemede yaşanan zorluklar, değişen sağlık sistemleri, davalar ve ilaç reçete etme konusundaki benzersiz yetenek gibi bir dizi faktörün hekim intiharıyla ilişkili olduğunu söyledi.
AANS'nin yakın geçmişteki başkanı MD Ann Stroink, verdiği bir röportajda tükenmişliğin potansiyel tetikleyicilerinden birinin Amerika Birleşik Devletleri'ndeki mevcut beyin cerrahı açığı olduğunu, bunun da mevcut beyin cerrahları arasında iş yükünün artmasına ve potansiyel uyku yoksunluğuna yol açtığını söyledi.
İntiharın önlenmesi için bir model
Harrop intiharın önlenebilir olduğunu ve “bazı iyi haberler” olduğunu vurguladı.
Başka bir yüksek riskli mesleğe dönerek, ABD Hava Kuvvetleri'nin üç temel şey yaparak 1994 ve 1998 yılları arasında intihar oranını %42.7 oranında azaltabildiğini belirtti.
Kurum merkezi bir gözetim veri tabanı oluşturmuş, önleme hizmetlerini yeniden yapılandırmış ve daha da önemlisi yıllık intihar önleme ve farkındalık eğitimi vermeye başlamış, risk altındaki personeli uygun kurumlara yönlendirmek için bekçileri kullanmış ve kayıt sırasında ve yıllık olarak ruh sağlığı anketleri yapmıştı.
Benzer şekilde, eğitim, tarama ve ruh sağlığı tedavisine erişimin, hekim stajyerlerinde depresyon ve intihara karşı ulusal bir müdahale için temel öneriler olduğunu söyleyen Harrop, kendi hastanesinin personeli için Hasta Sağlığı Anketi'nin 9 maddesini kullanmaya başladığını belirtti.
Medscape Medical News tarafından The Sick Physician raporundan bu yana ne kadar ilerleme kaydedildiği sorulan Harrop, hekim intiharlarının sayısı açısından “muhtemelen daha kötüye gidiyoruz” dedi, ancak “olumlu bir not olarak, kaynaklar ve bir sorunun var olduğunun kabulü konusunda daha iyiyiz” dedi.
.JPG&w=384&q=75)
