Türkiye’de yaşanan yandal uzman sıkıntısına rağmen Sağlık Bakanlığı’nın öncelik vererek Diyarbakır’a gönderdiği pediatrik onkolog, yaptığı akademik araştırmalar sonucunda doçentlik unvanı aldı. Diyarbakır ve 8 ildeki kanser hastası çocukları tedavi eden Pediatrik Onkolog Serhan Küpeli’nin Diyarbakır’dan ayrılması halinde kanser tedavisi gören 471 çocuğun durumun tehlikeye gireceği belirtiliyor. Akademik eğitimi sebebiyle Diyarbakır’dan ayrılacak olan Küpeli, “Hastanede yaptığım akademik çalışmaları dosya olarak sundum daha sonra da sözlü sınava girip kabul gördüm. Doçentlik unvanı aldım. Ben ayrıldıktan sonra tedavi gören ve tanı konulan toplam 471 çocuğun tedavisi için yeni onkolog gelmesi lazım.” dedi.
Çalıştığı süre zarfında başhekimlik ve il sağlık müdürlüğünün onkoloji servisinin açılması için yardım ettiğini anlatan Küpeli, kanser hastalığıyla mücadele ve tedavinin yapılması için onkoloji dışındaki birçok bölümün de müdahil olmasını gerektiğine işaret etti.
BÖLGEYE ONKOLOJİ ENSTİTÜSÜ GEREKİYOR
Diyarbakır’ın bölgeye öncülük edecek bir şehir olduğuna dikkat çeken Küpeli, kanserle mücadele için Onkoloji Enstitüsü kurulması gerektiğine dikkat çekti. Enstitünün 10 milyonluk bir nüfusa hitap edeceğini kaydeden Küpeli, erken tanının kanser tedavisinde çok önemli olduğunu vurguladı. Hastaların erken teşhitle kanserden daha hızlı kurtulabildiği bilgisini veren Küpeli, “Çocuklardaki kanser hastalığının tedavi edilebilmesi için bir hastanede ekiplerin her zaman hazır olması gerekiyor. Çalıştığım süre zarfında hastanedeki eksikliklerimizi diğer hastanelerden karşılamaya çalıştık ama bu doğru değil. Çünkü bütün ekibin tek çatı altında olması gerekiyor. Tedaviler sürerken gözden bir şey kaçmaması gerekir.” diyor. Çocuk hastanesinden ayrılacağını ifade eden Küpeli, hasta çocukların ailelerinin kendisine 'tedavimiz ne olacak?' sorusunu yönelttiğini dile getirdi.
Tanısı konulan toplam 471 kanser hastası bulunduğunu aktaran Küpeli, şunları söyledi: “Aileler gideceğimi duyduklarından beri 'Bize kim bakacak?' diye soruyorlar. Bu herkesi düşünmeye sevk etmesi gereken bir soru. Özellikle planlayıcıları, idarecileri, siyasetçileri düşünmeye sevk etmesi gereken bir soru. 80 yıldır Diyarbakır’da bir çocuk onkoloğu bulunmuyordu. Maddi durumu iyi olmayan çocukların evlerinde ölüme terk edildiklerini gördüm. Maddi durumu olan vatandaşlar ise batı şehirlerine gidiyor. Ben gittikten sonra eğer bu hastaları takip ve tedavi edecek bir Onkoloji Uzmanı gelmezse yine aynı şey olacaktır.”
