Geçen gün aile hekimimizi aradım:
-Hadi yine iyisiniz dedim; muayene ettiğiniz hastalardan 3 lira alacakmışsınız.
-Biz almayacağız, dedi; tahsilatın hangi kanaldan yapılacağı tartışılıyor.
-Size hiç faydası olmayacak mı diye sordum. Şöyle bir faydası olmuş. Daha önce günde ortalama 72 hastaya bakıyormuş. Üç lira alınacak söylentisi çıkınca günlük ortalama hasta sayısı 40’a düşmüş. Neredeyse yarı yarıya azalmış.
Bu her bakımdan ibretlik bir durum. 3 liranın söylentisi bile hasta sayısını yarı yarıya azaltıyor.
Buradan ne sonuç çıkar?
İnsanlar için 3 lira bile önemli, ihtiyacı olduğu halde 3 lira veremediği için hekime bile gitmiyor mu diyeceğiz.
Yoksa insanlar da alışkanlık olmuş, zaten hekime gidenlerin çoğu ihtiyaç olmadığı halde gidiyor.
İş olsun diye gittikleri katkı payı söylentisinden sonra hasta sayısının yarıya düşmesinden belli mi diyeceğiz.
Sizin de bir tahmininiz vardır, siz onu bir kenara yazın ben ikinci ihtimalin ağırlıkta olduğunu varsayarak devam edeyim.
3 liranın belirleyici olduğu bir ülkede.. Tercihlerini 3 liraya göre yapan insanlarla hangi konular nasıl konuşulur?
Kamuoyu şöyle düşünüyor, bu tarafa meylediyor, kamuoyunun sabrı taştı.. Veya millet yine sağduyusunu gösterdi vs. derken biz kimden söz ediyoruz? Katkı payı söylentisi çıkınca hekime bile gitmeyenlerden mi? Elim ayağım titriyor. Buna rağmen ölçerek, tartarak, zorlanarak derdimi, anlatmaya çalışıyorum. Bu adı konulmamış rahatsızlık. Bakalım ilk telaffuz etme cesaretini kim gösterecek.
...
Konu sağlıktan açılmışken, Çalışma Bakanının eylül ayında açıkladığı sağlık harcamaları ile ilgili rakamlarını hatırlatmak isterim:
2002 yılında Türkiye’nin toplam sağlık harcamaları 9.9 milyar TL iken, 2010 yılında 40 milyar, 2011 yılında ise 45 milyar TL olması bekleniyor.. 50 milyarı aştığını söyleyenler de var. 2002 yılında, toplam ilaç giderleri de 5.2 milyar iken, 2011 yılında 16 milyar TL olacakmış. Eczacılar ilaç fiyatları neredeyse üçte birine indi, diyor. Üçte birine inmiş haliyle toplam gider üç katına çıkmış. Demek ki sektör, birim fiyat ne olursa olsun ben sizden bu rakamı tahsil ederim, diyor.
Özel hastanelerin alacağı katkı paylarını pazarlıkla düşürmek de böyle bir şey oluyor herhalde. Bir yerden bastırınca adam öbür taraftan telafi etmek zorunda kalıyor. İhtiyaç olmayan, itiraz edilemeyen kalemlerden tahsilat yapıyor.
90.000 hekim, 300.000’e yakın sağlık personeli giderleri hesaba katılınca 50 milyarlık bütçenin neredeyse yüzde 70’i ilaç ve personel maaşına gidiyor. Sağlık harcamalarının toplam bütçe giderleri içindeki payı yüzde 18.. İyi para. Çalışanlardan kesilen primler bu gidişle çerez parası bile olmaz. 3 lira hesabı yapanların dert etmeyecekleri oranlar.
Canımız sağ olsun.
